Αυτή η εκόνα απαθανατίζει τη στιγμή της αλλαγής περιβαλλόντων στον αρχαίο Άρη, όπως καταγράφηκε στα πετρώματα του Nili Fossae.

Η μικρότερη εικόνα δείχνει έναν τύπο πετρώματος γνωστού ως megabreccia, αποτελούμενου από διαφορετικά πολύχρωμα στρώματα, καθένα έως 40 μέτρα (130 πόδια) σε μήκος, τοποθετημένα σε φαινομενικά τυχαία σειρά. Η megabreccia σχηματίζεται όταν ένα ενεργητικό γεγονός, όπως ο σχηματισμός κρατήρα λόγω σύγκρουσης, σπάει προ-υπάρχοντες βράχους και ανακατεύει τα θραύσματά τους. Η megabreccia βρίσκεται στα πιο αρχαία πετρώματα της Αρειανής επιφάνειας.

Σε άλλο σημείο της εικόνας υπάρχουν βράχοι με στρώματα, τα οποία, από τις εικόνες που συνέλεξαν τα φασματομετρα OMEGA και CRISM, δείχνουν ότι περιέχουν ορυκτό άργιλο. Αυτά τα ορυκτά μάλλον σχηματίστηκαν παρουσία νερού, μεταφέρθηκαν και αποτέθηκαν εδώ στα ιζηματογενή στρώματα. Τα περισσότερα στρώματα φαίνονται να υπερκαλύπτουν τις προβολές τις megabreccia, όμως κάποιο σχηματισμοί της megabreccia είναι και οι ίδιοι επιστρωματοποιημένοι εσωτερικά, δείχνοντας ότι οι ιζηματογενείς στρώσεις ήταν ενεργές από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας του Άρη.

Πάνω από τις στρώσεις που φέρουν άργιλο, είναι ένας σκούρος βράχος με άγρια υφή που τοποθετήθηκε αργότερα. Η γεωλογική χαρτογράφηση του Nili Fossae δείχνει ότι αυτή η εναπόθεση είναι ροή λάβας από το ηφαίστειο Syrtis Major στο νότο. Τα μεταλικά στοιχεία που ανιχνεύθηκαν στη λάβα δείχνουν ότι νερό σε υγρή μορφή είχε γίνει σπάνιο την εποχή της ροής.

Μετάφραση στα ελληνικά: Δάφνη Παρλιάρη