Αυτή η εικόνα δείχνει δυο μάζες ξηράς οι οποίες μοιάζουν όμοιες, αλλά είναι το αποτέλεσμα δυο διαφορετικών γεωλογικών διαδικασιών.

Αυτές οι δυο καταπτώσεις είναι κρατήρες. Ο μικρότερος, πιο στρογγυλός κρατήρας σχηματίστηκε όταν ένας αστεροειδής συγκρούστηκε με τον Άρη. Η πρόσκρουση εκτίναξε τους προϋπάρχοντες βράχους, σχηματίζοντας αυτό τον σχεδόν κυκλικό κρατήρα.

Ο μεγαλύτερος, πιο ακανόνιστα σχηματισμένος κρατήρας είναι ένας κρατήρας λάκκος. Αυτός ο τύπος των κρατήρων σχηματίζεται από την κατάρρευση του επιφανειακού εδάφους σε μεγάλα υπόγεια κενά. Σε αυτή την περιοχή του Άρη, αυτά τα υπόγεια κενά πιθανών δημιουργήθηκαν από την ροή μάγματος (λιωμένος βράχος) στην υποεπιφάνεια. Καθώς το μάγμα κινείται υπόγεια, σπρώχνει τον βράχο και σχηματίζει μεγάλα ‘’σπήλαια’’. Αυτά τα κενά είναι δομικά ασταθή και μπορεί να οδηγήσουν σε κατάρρευση του βράχου που βρίσκεται από πάνω, σχηματίζοντας κρατήρες λάκκου στην επιφάνεια.

Οι κρατήρες πρόσκρουσης διακρίνονται από τους κρατήρες λάκκου από την παρουσία ενός ανυψωμένου χείλους. Ο βράχος που εκτοξεύεται κατά την διάρκεια της πρόσκρουσης πέφτει στο έδαφος και συσσωρεύεται κοντά στον κρατήρα, σχηματίζοντας το ανυψωμένο χείλος. Το δίπλωμα του εδάφους προς τα πάνω κατά την διάρκεια της πρόσκρουσης συμβάλλει επίσης στην ανυψωμένη εμφάνιση του χείλους του κρατήρα. Από την στιγμή που κρατήρες λάκκου σχηματίζονται από την κατάρρευση, τα χείλη τους είναι στο ίδιο επίπεδο, ή πιθανών ελαφρώς χαμηλότερα από την περιβάλλουσα επιφάνεια.

Ο κρατήρας πρόσκρουσης έχει φωτεινό αυλάκι που εκτείνεται νοτιοδυτικά (προς τα κάτω δεξιά). Το φωτεινό υλικό είναι σκόνη, που εναποτέθηκε στο υπήνεμο του κρατήρα από ισχυρούς ανέμους. Κάνοντας ζουμ στο αυλάκι, μικροί κυμματισμοί, πιθανών που αποτελούνται από σκόνη ή μίγμα σκόνης, είναι ορατοί. Παρόμοια χαρακτηριστικά μπορούμε να δούμε σε άλλες σκονισμένες περιοχές στον Άρη.

Μετάφραση στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος