Αυτή η εικόνα του HiRISE παρουσιάζει κάποιους ενδιαφέροντες σχηματισμούς, όπου ομαλότερες σκοτεινότερες περιοχές μ’ ευθύγραμμα όρια, διαχωρίζονται από στενές προεξέχουσες ράχες. [Βρισκόμαστε στο βαθύτερο σημείο της Αρειανής επιφάνειας - κάπου 8.5 km κάτω από την μέση επιφάνεια - στο δυτικό άκρο της Λεκάνης της Ελλάδος]

Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στο νότιο τμήμα της εικόνας (ο βορράς είναι ακριβώς στον άξονα της εικόνας, έτσι όπως είναι στραμμένη, με πλάτος 3.2 km). Φαίνεται σαν μιά επίπεδη επιφάνεια να έχει σπάσει και τα επιμέρους κομμάτια της να έχουν απομακρυνθεί το ένα από το άλλο.

Σ’ άλλες περιοχές του Άρη παρόμοιοι σχηματισμοί δημιουργούνται όταν μόνο το επιφανειακό στρώμα λάβας έχει στερεοποιηθεί, ενώ το εσωτερικό παραμένει ρευστό. Το συμπαγές επιφανειακό στρώμα σπάει τότε σε μεγάλα κομμάτια, είτε λόγω της συστολής, πού δημιουργεί η ψύξη, είτε λόγω των τάσεων, πού δημιουργεί η κίνηση της υγρής λάβας, πού συνεχίζεται από κάτω του.

Εδώ όμως, στο βαθύτερο σημείο του πυθμένα της Ελλάδος, δεν έχουμε κάποια ηφαιστειακή δραστηριότητα. Η Ελλάς είναι μιά γιγαντιαία αρχέγονη λεκάνη, μετεωρικής προελεύσεως, γεμάτη με ιζήματα και φερτά υλικά, εξαιρετικά διαβρωμένη. Επί πλέον υπάρχουν σαφείς διαφορές αυτών των βράχων, πού τους κάνει να φαίνονται διαφορετικοί απ’ αυτούς της λαβας, πού συναντούμε σ’ άλλες περιοχές του Πλανήτη. Κάτι παρόμοιο πρέπει να έχει συμβεί κι εδώ, αλλά μ’ ένα μείγμα πάγου και βράχων, αντί για λάβα.

Έτσι είναι πιθανόν εδώ να έχει σπάσει σε κομμάτια, μιά ψυχώμενη ροή λάσπης, με την στερεοποιημένη επιφάνειά της να παρασύρεται από το λασπώδες ακόμη εσωτερικό της. Όταν κι αυτό ψύχθηκε με την σειρά του, διογκώθηκε και βγήκε ανάμεσα στα επίπεδα κομμάτια της επιφάνειας, δημιουργώντας τις ράχες πού παρατηρούμε ανάμεσά τους.

Απόδοση στα ελληνικά και ηχογράφηση: Αριστείδης Σκουρτόπουλος