Ο μετεωρικός κρατήρας της φωτογραφίας έχει διάμετρο περίπου ένα χιλιόμετρο. Το επικάλυμμα του εκτοξευμένου, από την πρόσκρουση, υλικού (δηλ. το υπόλειμμα από τα υλικά της πρόσκρουσης, πού τον δημιούργησε) είναι ακόμη ευδιάκριτο, υποδηλώνοντας ότι ο κρατήρας αυτός είναι πολύ “φρέσκος”.

Αλλά τι εννοούμε με τις λέξεις “πρόσφατος” ή “φρέσκος”, όταν χαρακτηρίζουμε μετεωρικούς κρατήρες; Όταν μιλάμε για κρατήρες στον Άρη, οι δύο όροι είναι σχετικοί. Η πρόσκρουση, πού δημιούργησε τον κρατήρα, πού παρατηρούμε, μπορεί να συνέβη εκατομύρια χρόνια πριν! Συχνά, διακρίνουμε τους παλαιότεους από τους νεώτερους κρατήρες παρατηρώντας τα χείλη τους. Ένα χείλος κρατήρα, πού εμφανίζεται περισσότερο καλοδιατηρημένο, ή αιχμηρό σε σύγκριση με κάποιο εμφανώς διαβρωμένο, υποδηλώνει έναν πιό πρόσφατο κρατήρα.
Η περιοχή της Θαρσίδος στον Άρη περιέχει μερικά από τα μεγαλύτερα ασπιδοειδή ηφαίστεια του Κόκκινου Πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλυτέρου όλων, του Όρους Όλυμπος (Olympus Mons). [Η Θαρσίς (Tharsis) πήρε τ’ όνομά της από την αρχαία Ταρτησσό, μιά περιοχή μ’ ελληνικές αποικίες, στα νοτιοδυτικά της Ιβηρικής χερσονήσου, στην σημερινή Ανδαλουσία]

Το κείμενο βασίστηκε στην αρχική επιστημονική αιτιολόγηση για την λήψη της εικόνας.

Απόδοση στα ελληνικά: Αριστείδης Σκουρτόπουλος