Αυτό το νέο σημείο σύγκρουσης ανακαλύφθηκε από την MRO CTX Science Team.

Μια νέα μαύρη κηλίδα εμφανίστηκε σε μια εικόνα του CTX από τον Ιούλιο του 2008 που δεν υπήρχε όταν η περιοχή προηγουμένως φωτογραφήθηκε από το εργαλείο Mars Odyssey THEMIS VIS τον Νοέμβριο του 2004. Η υψηλής ανάλυσης φωτογράφηση από του HiRISE τον Νοέμβριο του 2008 (αριστερό μέρος της υπόεικόνας) επιβεβαίωσε ότι η μαύρη κηλίδα ήταν εκτινάξεις από ένα σύμπλεγμα κρατήρων.

Τρεις μεγάλοι κρατήρες μεγέθους από 3 μέχρι 5 μέτρα σε διάμετρο αποτελούν το εικονιζόμενο σύμπλεγμα. Ένας μικρός περιθωριακός (περίπου 2 μέτρα σε διάμετρο, που δεν φαίνεται στην υποεικόνα) υπάρχει 300 μέτρα προς τα Βορειοδυτικά (κάτω δεξιά στην εικόνα εκτός χάρτη). Αυτοί οι κρατήρες πιθανότατα δημιουργήθηκαν από έναν και μοναδικό κρουστήρα που έσπασε σε κομμάτια πέφτοντας μέσα από την Αρειανή ατμόσφαιρα.

Ο κρουστήρας πιθανώς προσέγγισε από τα Βορειοδυτικά, κρίνοντας από το σχήμα των εκτινάξεων και την θέση των μικρών περιθωριακών κρατήρων. Οι συγκρούσεις ψέκασαν το σημείο με σκοτεινές εκτινάξεις οι οποίες σκάφθηκαν κάτω από την φωτεινή επιφάνεια. Ο εμφανής, πρόσφατα διαμορφωμένος σχηματισμός προσφέρει μια ιδανική τοποθεσία για την μελέτη των αποτελεσμάτων του ανέμου στην σύγχρονη Αρειανή επιφάνεια.

Το HiRISE φωτογράφησε και πάλι την περιοχή τον Σεπτέμβριο του 2010 (δεξιά πλευρά της υπο-εικόνας) μετά την πάροδο ενός πλήρους Αρειανού έτους, όταν ο φωτισμός ήταν παρόμοιος με την προηγούμενη HiRISE εικόνα. Από τύχη, η γωνία πρόσπτωσης (η μέγιστη γωνία από τον Ήλιο) της επόμενης εικόνας είχε μόλις 0.2 μοίρες διαφορά από την αρχική εικόνα. Όμως, η γωνία φάσης (η γωνία μεταξύ του Ήλιου, του στόχου και της κάμερας) ήταν μικρότερη κατά περίπου 14 μοίρες επειδή το διαστημόπλοιο γύρναγε προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η νέα εικόνα δείχνει τον σχηματισμό εκτινάξεων να έχει προφανώς ξεθωριάσει συγκριτικά με την προηγούμενη εικόνα. Η αντίθεση άλλων χαρακτηριστικών του τοπίου (όπως οι λόφοι και οι βράχοι στο κάτω μέρος της εικόνας) είναι παρόμοια, όμως οι εκτινάξεις του συμπλέγματος κρατήρων είναι φανερά πιο φωτεινό από την αντίστοιχη HiRISE εικόνα του 2010. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι σκοτεινές εκτινάξεις ανακλούν το φως του Ήλιου διαφορετικά από το φωτεινό γύρω έδαφος, σκοτεινιάζοντας πιο γρήγορα καθώς η γωνία φάσης μεγαλώνει. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι ο σχηματισμός εκτινάξεων καλύφθηκε από ένα λεπτό στρώμα φωτεινής σκόνης που έκατσε από την ατμόσφαιρα κατά την περίοδο των 20 μηνών που μεσολάβησε μεταξύ των δυο φωτογραφιών.

Αυτός ο στόχος δείχνει πως συνεργάζονται τα διάφορα εξαρτήματα στο MRO. Η εδαφική κάλυψη του HiRISE είναι πολύ περιορισμένη για την αναζήτηση νέων κρατήρων σύγκρουσης κατά μήκος της Αρειανής επικράτειας. Όμως η ανάλυση του HiRISE μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να επιβεβαιώνει και να μελετά λεπτομέρειες σε περιοχές που ξεχωρίζονται ως ύποπτες από το CTX. Οι αλληλοσυμπληρούμενες δυνατότητες των εξαρτημάτων του MRO παρέχουν μια πιο πλήρη κατανόηση του Άρη από κάποιες ξεχωριστές φωτογραφίσεις.

Μετάφραση στα ελληνικά: Μάρκος Ματσαμάκης