Αυτή η εικόνα παρουσιάζει τμήμα μιάς ευρείας έκτασης γυμνού βράχου στην Terra Meridiani. Πρόκειται για μιά μεγάλη έκταση, με αφθονία στρωσιγενών πετρωμάτων πάχους πολλών εκατοντάδων μέτρων, πού τώρα πλέον έχουν διαβρωθεί και έχουν σχηματίσει ένα τοπίο, πού θυμίζει τις Νοτιοδυτικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών.

Εδώ, από τα υπολείμματα των μετεωρικών κρατήρων, έχει διατηρηθεί και φαίνεται όλο το χρονικό διάστημα, πού απαιτείται γιά την απόθεση και στην συνέχεια την διάβρωση αυτών των στρώσεων. Το μεγάλο τόξο στο κάτω μέρος της εικόνας είναι το χείλος ενός τέτοιου κρατήρα. Οι μικρότερες κυκλικές σκοτεινόχρωμες περιοχές είναι επισης υπολείμματα μετεωρικών κτυπημάτων. Ανοικτόχρωμες αποθέσεις φαίνονται και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του μεγάλου κρατήρα, δηλώνοντας ότι αυτός δημιουργήθηκε στην περίοδο απόθεσης του υλικού αυτού. Το πιθανότερο είναι ότι το βύθισμα αυτό, πού πρέπει να ήταν πάνω από 1 km βαθύ όταν δημιουργήθηκε, καλύφθηκε πλήρως και θάφτηκε, για ν' αποκαλυφθεί ξανά στην συνέχεια, όταν η διάβρωση απομάκρυνε τα φερτά υλικά. Η πυκνότητα των κρατήρων είναι ένα εργαλείο υπολογισμού της ηλικίας μιάς επιφάνειας και φυσικά χρησιμοποιήθηκε και στον Άρη, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ρυθμός της διάβρωσης είναι αρκετός για να εξαφανίσει τους μικρότερους κρατήρες, παρουσιάζοντας έτσι μειωμένη την ηλικία της επιφάνειας. Οι βράχοι αυτοί, πιθανότατα ανάγονται σε μιά πρώιμη περίοδο της ιστορίας του Άρη, διότι δεν υπάρχουν εδώ καλά διατηρημένοι κρατήρες, δηλ. πρόσφατοι.

Οι μικρότερες κυκλικές κηλίδες είναι επίσης μετεωρικοί κρατήρες, πού εμφανίζονται μέσα σ' αυτόν τον περίπλοκο κύκλο επικάλυψης και διάβρωσης. Έχουν πληρωθεί με σκοτεινόχρωμο υλικό, πού πιθανότατα επικάλυπτε την περιοχή κάποια εποχή, μάλλον μεταγενέστερη της εποχής κατά την οποία αποτέθηκε το ανοικτόχρωμο υλικό. Σε κάποια σημεία φαίνεται να έχει σκληρυνθεί σε βράχο, όπως στον μεγάλο σκοτεινό κύκλο στο κέντρο της εικόνας. Το υλικό, πού διαβρώθηκε απ' αυτό το σκληρυμένο επικάλυμμα, ίσως ν' αποτελεί σήμερα τις ρυτιδώσεις, πού διακρίνουμε σ' αρκετά σημεία, καθώς έχει μεταφερθεί από τον άνεμο, μιά και το χρώμα τους είναι παρόμοιο μ' αυτό του σκοτεινού επικαλύμματος.

Αν και σαν σύνολο η εικόνα παρουσιάζει μιά σχετικά επίπεδη πεδιάδα, στην μέγιστη ανάλυση η επιφάνεια εμφανίζεται υπερβολικά ανώμαλη. Σ' αυτή την ανάλυση οι ανοικτόχρωμες στρώσεις εμφανίζουν περίπλοκη υφή. Είναι πλέον ορατή μιά απίστευτη ποικιλία λεπτών ρωγμών, πού ονομάζονται 'σύνδεσμοι'. Η κλίμακα και η πυκνότητα των συνδέσμων ποικίλει κατά μήκος της εικόνας. Αυτό το γεγονός δηλώνει διακύμανση στις ιδιότητες των βράχων. Η πάλη ανάμεσα στην διάβρωση και την αντοχή των βράχων, άφησε μιά επιφάνεια γεμάτη μικρές προεξοχές, χαμηλούς τραπεζοειδείς σχηματισμούς-εν είδει οροπεδίων-γκρεμούς και γενικά μιά ανώμαλη υφή.

Περαιρέρω ενδείξεις για την ποικιλομορφία των βράχων, έρχονται από τις φωτογραφίες ενισχυμένου χρώματος. Το σκοτεινόχρωμο επικάλυμμα εμφανίζεται γενικά μπλε στις φωτογραφίες RGB, ενώ τα στρωσιγενή πετρώματα γενικώς ωχρά, αλλά το μεγάλο εύρος των αποχρώσεων σημαίνει αποκλίσεις στην σύνθεση (ή στην ποσότητα άμμου και σκόνης, πού είναι ενσωματωμένες στην επιφάνεια, από δομές ποικίλης τραχύτητας). Αυτό βοηθά στην διάκριση των στρώσεων και δείχνει ποιοί βράχοι μοιάζουν μεταξύ τους.

Απόδοση στα ελληνικά: Αριστείδης Σκουρτόπουλος