Αυτή η εικόνα με ψευδοχρώμα καλύπτει το δυτικό μισό της κεντρικής κορυφής του κρατήρα Toro Crater, ένας κρατήρας διαμέτρου 42 χιλιομέτρων στη Syrtis Major.

Η υποεικόνα δείχνει ένα κοντινό ενός χαρακτηριστικού που κάνει τον κρατήρα Toro ένα πολύ καλό στόχο για εικόνες HiRISE: πολύχρωμες μεγαλοτυποπαγές κηλίδες. Τα Breccia είναι ένα μείγμα από κομμάτια βράχων (κλαστικών, clasts) τα οποία έχουν σπάσει από ένα ενεργητικό γεωλογικό γεγονός, όπως μια κατολίσθηση ή πρόσκρουση που σχημάτισε ένα κρατήρα, και ενώθηκαν σε ένα πιο λεπτόκοκκο υλικό. Τα μεγαλοτυποπαγή έχουν πολύ μεγάλα κλαστικά τα οποία είναι αρκετά μεγάλα ώστε το HiRISE να τα δει στην επιφάνεια – μερικά έχουν διάμετρο πάνω από 30 πόδια. Σε αυτή την έκθεση μεγαλοτυποπαγούς, διαμέτρου 200 μέτρων (περίπου 1/8 του μιλίου), κλαστικά από διάφορα χρώματα (υποδεικνύοντας διαφορετικούς βράχους) και μεγέθη έχουν εκτεθεί στην ανασηκωμένη κεντρική κορυφή του κρατήρα Toro.

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα μεγαλοτυποπαγή μπορεί να σχηματίστηκαν στην πρώιμη ιστορία του Άρη κατά την περίοδο συχνού σχηματισμού κρατήρων. Αυτοί οι πρώιμοι βράχοι μετά καλύφθηκαν από στρώματα νεώτερων βράχων. Το HiRISE στοχεύει συχνά τις κεντρικές κορυφές κρατήρων, επειδή αυτά τα χαρακτηριστικά τείνουν να εμφανίζουν βράχους όπως αυτά τα μεγαλοτυποπαγή τα οποία συνήθως είναι θαμμένα κάτω από την επιφάνεια.

Μέχρι στιγμής, το HiRISE έχει βρει μεγαλοτυποπαγή σε πάνω από εκατό μέρη στον Άρη. Σε πολλές τοποθεσίες, το CRISM έχει αναγνωρίσει πηλούς στο υλικού που ενώνει τα κλαστικά, παρέχοντας άλλο ένα κίνητρο για την μελέτη μεγαλοτυποπαγών.

Μετάφραση στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος