Πεδία με ογκόλιθους βρίσκουμε μερικές φορές σε περιοχές εδάφους στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη, να ξεχωρίζουν από τις γειτονικές ομαλές, και σχετικά φτωχές σε βράχους, πεδιάδες.

Η προέλευση αυτών των πεδίων δεν είναι εντελώς σαφής, αλλά πιθανόν να είναι το αποτέλεσμα της απομάκρυνσης από την διάβρωση του μαλακού επιφανειακού στρώματος, πού απεκάλυψε το πιό ανθεκτικό υπόστρωμα. Ίσως πάλι, να είναι το αποτέλεσμα παλαιότερων γεωλογικών διεργασιών. Γιά παράδειγμα, οι παγετώνες παρασύρουν στο πέρασμά τους τους επιφανειακούς βράχους, τους μεταφέρουν και τους αποθέτουν εκεί πού καταλήγουν, σ’ αρκετή απόσταση. Κάποιες ηφαιστειακές ροές, ίσως να δημιουργούν μιά τραχειά και κατακερματισμένη επιφάνεια, πού αργότερα καλύπτεται από χώμα.

Το ασυνήθιστο σ’ αυτό το πεδίο ογκόλιθων είναι η ταξινόμησή τους σε μικρούς δακτυλίους, τόξα και συστάδες. Στην Γη, ταξινόμηση βράχων συναντούμε στα πολύ ψυχρά κλίματα, αν και σε μικρότερη κλίμακα. Αυτή η ταξινόμηση προκύπτει από τον επαναλαμβανόμενο κύκλο παγοποίησης και ρευστοποίησης του νερού στο έδαφος.

Εναλλακτικά, σ’ ένα εξαιρετικά ψυχρό περιβάλλον, όπως του Άρη, ακόμη και οι μονίμως υπό το μηδέν θερμοκρασίες εξακολουθούν να υφίστανται τις εποχιακές διακυμάνσεις ανόδου και καθόδου, πού ίσως είναι αρκετές να προκαλέσουν εξαιρετικά αργές κυκλοθερμικές μεταβολές σ’ έδαφος πλούσιο σε πάγο. Αυτοί οι κύκλοι συλλέγουν βράχους και ογκόλιθους σε συγκεκριμένες περιοχές της επιφάνειας, όπου το λεπτότερο επιφανειακό στρώμα καταβυθίζεται στο υπέδαφος.

Απόδοση στα ελληνικά: Αριστείδης Σκουρτόπουλος