Κάθε χειμώνα, την περιοχή αυτή καλύπτει ένα εποχιακό στρώμα πάγου διοξειδίου του άνθρακα (ξηρός πάγος). Με τον ερχομό της άνοιξης, κάνουν την εμφάνισή τους φωτεινά και σκοτεινά ριπίδια, καθώς ο ξηρός πάγος εξαχνώνεται (αλλάζει φάση κατευθείαν από στερεό σε αέριο). Η περιοχή αυτή φιλοξενεί επίσης ακτινικά διατεταγμένα κανάλια, πού έχουν χαραχθεί από την εποχιακή διάβρωση, από το διοξείδιο του άνθρακα πού διαφεύγει, γνωστά στην καθομιλουμένη σαν “αράχνες”.

Ταχύτατες αλλαγές αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα, μόλις ο ήλιος ανατείλει στην περιοχή, καθώς το διοξείδιο του άνθρακα εκτινάσσεται βίαια, ξεφεύγοντας κάτω από το εποχιακό κάλυμμα, αποθέτοντας ριπίδια σκοτεινόχρωμου υλικού ’πάνω στον λαμπερό εποχιακό πάγο. Σταδιακά, με την πρόοδο της άνοιξης το λεπτό σκοτεινόχρωμο υλικό βυθίζεται στον πάγο, αφήνοντας πίσω του φωτεινά ριπίδια εκεί όπου πριν βρίσκονταν τα σκοτεινόχρωμα.

Απόδοση στα ελληνικά: Αριστείδης Σκουρτόπουλος