Αυτή η αλυσίδα από δευτερεύοντες κρατήρες έτυχε να είναι ευθυγραμμισμένη με το ίχνος εδάφους (το μονοπάτι στην επιφάνεια όπου ένα σημείο κατευθείαν κάτω από το MRO θα φαινόταν) του HiRISE. Λόγω αυτής της καλής ευθυγράμμισης, το HiRISE μπόρεσε να λάβει το μεγαλύτερο μέρος της αλυσίδας σε μια εικόνα μήκους 25 χιλιομέτρων.

Δευτερεύοντες κρατήρες λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια σχηματισμού ενός κρατήρα πρόσκρουσης. Οι προσκρούσεις είναι γεγονότα υψηλής ενέργειας και ενώ μερικοί βράχοι λιώνουν ή εξατμίζονται, άλλοι βράχοι σπάνε σε μεγαλύτερα κομμάτια και εκτοξεύονται έξω από τον κρατήρα. Μερικά από αυτά τα κομμάτια έχουν τόση ενέργεια ώστε να σχηματίσουν μικρούς κρατήρες όταν επανασυγκρούονται με την επιφάνεια του Άρη.

Αυτοί οι κρατήρες μπορεί να έχουν ίδια διάμετρο με τους πρωτεύοντες κρατήρες (που δημιουργήθηκαν από σώματα που εισήλθαν στην Αρειανή ατμόσφαιρα από το διάστημα). Επίσης συμπλέγματα πρωτευόντων κρατήρων υπάρχουν (δείτε παραδείγματα όπως PSP_010200_1805, PSP_010292_1785 και ESP_017270_2265) και προκαλούν δυσκολίες στον καθορισμό των υπεύθυνων διαδικασιών για την δημιουργία μιας συγκεκριμένης ομάδας κρατήρων. Ένα διακριτό χαρακτηριστικό δευτερευόντων κρατήρων είναι ότι τείνουν να έχουν ακανόνιστο σχήμα, λόγω της χαμηλότερης ταχύτητας των υλικών εκτόξευσης του κρατήρα.

Μετάφραση στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος