Σε αυτή την εικόνα στην Χώρα της Αονίας, είναι δυνατό να διακρίνουμε κανονικά πολυγωνικά σχήματα. Εδώ στην Γη, το μόνιμα παγωμένο έδαφος ραγίζει και να σχηματίζει παρόμοια σχήματα με αυτά που βλέπουμε στο Άρη.

Παρόλο που μένει διαρκώς κάτω από το σημείο πήξης, αλλαγές στην εποχιακή θερμοκρασία του εδάφους προκαλούν σημαντικές τάσεις θερμικής συστολής, ικανές ώστε να σπάσουν το έδαφος σε ένα δίκτυο με υπόγειες ρωγμές σχήματος κηρύθρας.

Σκοτεινά μονοπάτια σχήματος ζιγκ-ζαγκ διασχίζουν όλη την περιοχή. Ανεμοστρόβιλοι σκόνης, οι οποίοι τροφοδοτούνται από ανοδικά ρεύματα της ατμόσφαιρας, που έχει θερμανθεί από το έδαφος, φαίνονται να κινούνται κατά μήκος της επιφάνειας, απογυμνώνοντας το έδαφος από την φωτεινή σκόνη της επιφάνειας καθώς προχωρούν. Μοιάζοντας με μικροσκοπικούς ανεμοστρόβιλους, μπορούν εύκολα να μεταφέρουν τα υλικά της επιφάνειας στον Άρη. Αυτό που μένει μετά το πέρασμα τους είναι το σκοτεινότερο υπέδαφος.

Σε αυτή την εικόνα, ο ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα, και οι σκιές μας κάνουν πιο εύκολο να δούμε τις διασκορπισμένες πέτρες και ογκόλιθους. Μερικές φορές, αυτοί οι ογκόλιθοι είναι διατεταγμένοι σε δαχτυλίους, τα υπολείμματα μιας αρχαίας μετεωρικής πρόσκρουσης της οποίας ο κρατήρας έχει διαβρωθεί σε επίπεδη επιφάνεια. Οι ογκόλιθοι που έχουν απομείνει, διαγράφουν το σχήμα του κρατήρα που υπήρχε κάποτε.

Απόδοση στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Σταυροπουλος
Επιμέλεια Κειμένου: Αριστείσης Σκουρτόπουλος